Czas przed i...po

Otrząśnięcie się z tego tragicznego wypadku zajęło mi całą sobotę. Ale nie będę się teraz o tym pisać. Pewien smutek pozostał. Długo jeszcze będzie zadra w sercu i umyśle, ale ja żyję nadal. Żyję, tworzę, jestem!

W tym miejscu tylko raz o tym wspominam. Więcej nie będę do tego wracać.
Powraca namolne pytanie, czy wypada pisać o sobie. O moim decou, o moich polowaniach starociowych. Przecież przy tej tragedii nie ma to znaczenia. Tak, ale to moje życie. MOJE ŻYCIE! Jak pisałam wyżej: Żyję, tworzę, jestem!
Piszę to trochę się usprawiedliwiając. Następnym razem wpadnę tutaj i zacznę wpis jak zwykle. I to jest brulane. Życie toczy się nadal...